Co za świetny pomysł na książkę! Eliza Piotrowska w duecie z ilustratorką Joanną Gębal stworzyły historię w oparciu o stary aparat, znaleziony na dnie jeziora. Takie zawiązanie akcji dało okazję głównym bohaterom nie tylko do rozmowy na temat zmian technologicznych, ale także zatrzymywania na fotografiach upływającego czasu.
Pstryk... i gotowe! Przecież co to za wyzwanie, żeby zrobić zdjęcie! A jeśli jest nieostre, można usunąć i zrobić kolejne. Odbiorcy tej książki, o ile ich rodzice nie są fanami analogowych aparatów, z pewnością nie widzieli, jak wygląda proces wywoływania zdjęć z kliszy światłoczułej. Nie znają dreszczyku oczekiwania na zobaczenie, jak wyglądają sfotografowane chwile, ponieważ nie ma możliwości ich podejrzenia zaraz po naświetleniu kliszy. Historia przedstawiona w tej opowieści jest taką zajawką tego, co jeszcze 20-25 lat temu było przeżyciem dość oczywistym. I może być ciekawym wprowadzeniem do rozmowy na temat rozwoju techniki i zmiany, jaką przeszła fotografia. Tworzenie plików cyfrowych jest zupełnie czymś innym niż to, czym była fotografia przez kilka dziesięcioleci.
Arek, Adaś i Wojtek znajdują aparat START, ale już samo rozpoznanie po tym urządzeniu jego przeznaczenia, nie jest proste. Nie ma zbyt wielu cech, które chłopcom mogą kojarzyć się ze znanymi im aparatami. Z pomocą przychodzi tata Wojtka, który postanawia zaaranżować w spiżarni ciemnię i dać chłopcom lekcję... chemii, ponieważ tym jest wywoływanie klasycznej kliszy. Kolejnym etapem będzie znalezienie osób, których fotografie znalazły się w rękach chłopców. Jakież będzie ich zaskoczenie, kiedy okaże się, że długowłosa, śliczna Helenka jest teraz starszą panią.
Świetna książka z prostą fabułą, w której ważnym bohaterem jest technika. Zdecydowanie zachęca do zapoznania się z pozostałymi częściami serii - Ogóras. Ale jazda! oraz Stare radio. Wszystko gra.
Za książkę dziękuję Wydawnictwu
Komentarze
Prześlij komentarz