Czy można stworzyć szyfr idealny? – Dan Brown, „Cyfrowa Twierdza”

Ledwo skończyłam czytać powieść Rollinsa Wirus Judasza, a już miałam w rękach Cyfrową Twierdzę Browna. Czytałam tę książkę kilka lat temu, ale przyznam, że jej fabuła i to, kto jest odpowiedzialny za zamieszanie, zupełnie mi umknęło ;-). Mogłam zatem na nowo rozkoszować się dobrą sensacją. Niektórzy zarzucają Brownowi karykaturalną długość rozdziałów – dla mnie to zaleta jego książek. Taki układ pomaga czytelnikowi nie zgubić się w wielowątkowości – każde zawrócenie do wątku/miejsca akcji to nowy rozdział. Niektórzy powiedzieliby, że pomaga to także przerwać czytanie, żeby zająć się czymś innym lub położyć się spać. Z tym się nie zgodzę – czytanie książek Browna przerwać można wyłącznie pomiędzy jedną a drugą powieścią – w trakcie może okazać się to problematyczne.

Na początek jedna śmierć. Totalna klasyka. Później przedstawienie tajnej instytucji i zawiązanie akcji przez wezwanie głównego bohatera na posterunek. Brzmi jak początek wielu innych książek, w tym dopiero co przeze mnie odłożonego na półkę Wirusa Judasza. I z takiej klasyki Brown robi coś, co zaskakuje nawet powtórkowego czytelnika. Można? Można.

Cyfrowa Twierdza to niemożliwy do złamania szyfr, z którym nie poradził sobie najsilniejszy komputer świata,
stworzony do odkrywania treści ukrytej w pozornie bezładnych ciągach cyfr i liter. Stawia w stan gotowości pracowników NSA (Narodowa Agencja Bezpieczeństwa, oczywiście dotycząca USA, a pośrednio całego świata). Sporo wiedzy o szyfrach, trochę o komputerach, szczypta matematyki i... no właśnie niewiele więcej, bo szokujących informacji o bezpieczeństwie świata czytelnik tu nie znajdzie. Z tych danych Brown tworzy coś, co zainteresuje nie tylko fascynata szyfrowania wszystkiego, co się da. Pozornie hermetyczny temat, zarezerwowany dla garstki ludzi, Brown wykorzystuje do stworzenia całkiem niezłej fabuły, choć, jak wie większość czytelników, która miała cokolwiek do czynienia z tym amerykańskim pisarzem, ta powieść nie była szczytem jego możliwości.

Fabuła zatacza koło. Właściwe okazuje się najprostsze rozwiązanie. Tak oczywiste, że aż szokujące. Jednak żaden z kryptologów nie zauważył, jak niewiele trzeba było do odkrycia tajemnicy.

Kto szukałby w tym wszystkim zagrożenia dla przetrwania świata, też znajdzie coś dla siebie. Choć może nie wybuchnie pandemia, to nad NSA wisi groźba odtajnienia wszystkiego, co Stany Zjednoczone przechowują jako ściśle tajne, a co za tym idzie, groźba wybuchu bomb atomowych, wojny totalnej i paru innych katastrof. Kto ma wolny weekend, lub przynajmniej sobotę, niech przeczyta. Lektura po prostu przyjemna i dosyć inteligentna.

Ciekawostka – powieść napisana w 1998 roku, wypełniona jest opisami elektronicznych gadżetów, w tym komputerem wielkości karty kredytowej oraz okularami, do złudzenia przypominającymi opisy Project Glass Google’a ;-).

Dan Brown, Cyfrowa Twierdza, tłum. Piotr Amsterdamski, wyd. Sonia Draga, Albatros A. Kuryłowicz, Warszawa 2006

Opinio-analiza książki bierze udział w wyzwaniach Grunt to okładka - listopad: wielokrotność 
oraz Z literą w tle - listopad: B