Historia złamanego życia - Baricco, „Bez krwi”

Skondensowana do niewielkiej objętości relacja z całego życia pewnej kobiety, zaprezentowana mistrzowsko w dwóch scenach. Pierwszą z nich jest napad na jej ojca, dokonany przez żołnierzy, którzy chcieli zemścić się za swoje krzywdy. Drugą – pewne spotkanie wiele lat później, kiedy tamta dziewczynka jest już dojrzałą panią.

Doświadczenie z dzieciństwa rzuciło cień na  jej życie. Zaufała osobom, które miały ją zlikwidować – jako świadka wojennych porachunków. Szkic powieściowy, za jaki można uznać Bez krwi, bardzo pobieżnie ociera się o pozostałe wątki. Każdy z tych dwóch obrazów: napad i spotkanie z jednym z jego uczestników po latach – ma swój własny punkt kulminacyjny. W obydwóch jest jakiś trudny do opisania spokój. Chwilę, w której młody Tito patrzy na ukrytą dziewczynkę, oboje odczuwają jako pełną mistyki. Przypomnienie sobie tego momentu i przywołanie tamtych myśli w swojej obecności sprawia, że ta chwila ulega powtórzeniu. Nawet jeśli Tito spodziewa się zemsty z rąk dawnej Niny.

Alessandro Baricco, Bez krwi, tłum. Halina Kralowa, wyd. Czytelnik, 2003